ალბათ ცხელოდა...
ვიზრდებოდი ქობულეთში, ვსწავლობიდ #7 საშუალო სკოლაში, მე-9 კლასი დავამთავრე წარჩინებით და მე-10 კლასიდან გადმოვედი ბათუმში საცხოვრებლად.
აქედან იწყება გაცილებით სერიოზული და შეგნებული ცხოვრება.
მე-11 კლასში დავუკავშირდი ჩემვისის უმნიშვნელოვანეს ადამიანს, --- და ასე დავიწყე სიყვარულით ცხოვრება...
მერე ბევრი მეგობარი, ნაცნობი და კარგი, ხმიარული სიტუაცია, უსაზღვროდ მრავალფეროვანი და დიდი ინფრომაციის ხვრეპა...
ჩავაბარე ბათუმის შოთა რუსთაველის სახელობის უნივერსიტეტში.
ვარ ბუღალტერი, ბანკირი.
მაგრამ საერთოდ არ მინდოდა, ხო იცით გურჯული, აჭარული ოჯახი, შვილის პროფესიას შენ განსაზღვრავ...
ხო და ასე მივაღწიე მე-4 კურსს და დღემდე, ამ წუთამდე მოვედი...
უახლოეს დღეებში ვაპირებ წავიდე მონასტერში,(ვაპირებ, თუ გამიშვებს მოძღვარი, ჯერ კიდევ სასაუბრო დაგვრჩა...) იქ სადაც მთელი ცხოვრება (ალბათ) ვიქნები, ბუნებასთან, სულთან ახლოს...
ხო და რა მინდოდა მეთხოვა მოდერაცისათვის 6 თვეზე მეტ ხანს ვერ შემოვალ და ჩემი გალარეა არ წაიშალოს თუ არის შესაძლებელი?
და კიდევ ერთი ვერაფერს ვგრძნობ, საერთოდ ვერაფერს...
რამდენიმე დღე აქ ვიქნები, ან საერთოდაც შეიძლება დავრჩე, ვერ წავიდე,არ გამიშვან...
უბრალოდ რარაც მინდდა დამეწერა, რაც შეიძლებოდა უცბად ვერ გამეკეთებინა თუ წავიდოდი...
დიდი მადლობა ყველას, კარგი ფოტოებისათვის, საინტერესო ინფორმაციისათვის და ზოგადად რომ არსებობთ!
პატივისცემით!
