"თეთნულდმა რა მოგცა? უშბაზე რა გქონდა? შხარაზე რა გინდოდა, გმირო?! ვო, გურამ, რამხელა ბეჭები დაგქონდა - რამ დაგაპატარავა, შვილო?!"
ასი ცხენოსნით უშგული გახლავს და ბეჭზე მიდევს შენი საკაცე... შენ დაგეუფლა ძილი და დაღლა, შენ დასახარჯი უკვე დახარჯე... შენ გაიელვე ღრუბლებზე მაღლა, შენ საქართველოს ღამე გახაზე... ასი ცხენოსნით უშგული გახლავს და მიტივტივებს შენი საკაცე...
ვოი, რა უფერულია სიკვდილი ლოგინში! ვოი, რა საშინელია სიკვდილი ლოგინში! ისიც ლოგინში მომკვდარა, ოღონდ - ყინულის ლოგინში!..
გურამ თიკანაძეს შხარა აუღია, რაც მოხდა, დაშვებისას მომხდარა: თავი სიმამაცით წაუგია, ვოი-ვო, გურამი მომკვდარა... ცოცხლისგან საყვედური აუგია, ჩაუქი მკვდარიც ჩაუქია - ვარსკვლავი ვარსკვლავებს მომწყდარა." 1964წ.
ვაიმე, ჩემი უუსაყვარლესი ფოტოგრაფი ძან პატარა ვიყავი,ამის წიგნი ვნახე სახლში და მაგის მერე შემიყვარდა ფოტოგრაფია წვიმის პარადოქსი ნუუ ზე დონეა!!! ეგ ყველაზე მეტად მიყვარს!!