[ ] · · ბოკელ შეყვარებულთა სია, ბოკეს სიყვარულის ტაძარი ლოოოლ

[Levan Sikharulidze]

ესეიგი, დავფიქრდი, დააახლოებით გადავითვალე და მივხვდი რომ ბოკეზე საკმაოდ ახალგაზრდა მონდომებულ ვაჟსა და ქალიშვილს გაუცნიათ ერთურთი
მაგრამ რომ გაუცნიათ ამით ყველაფერი არ დამთავრებულა და სასიყვარულო ისტორიაშიც გარდასახულა ასეთი ისტორიები კიდევ უამრავია, თუ არ მოყვებით მე მოგიყვებიი
მოდით ჯერ მე დავიწყებ მოყოლას, ჰა აბა დავცქვიტეთ ყურები? პამპარამპამ და ერთ მშვენიერ ღამეს მწერს იუზერი ნიკით ნინი მამალაძე, როგორ ავტვირთოო ფოტო ბოკელების სურათებშიო, მეც რათქმაუნდა ძალიან ოფიციალურად გავანდე მას ფოტოს ატვითვის ინსტრუქცია, მაგრამ იმ ინსტრუქციის ბოლოს როგორც ბატონი გუჯა იტყვის ხოლმე "მამაძაღლობა" მივაწერე, რაზეც ის წამოეგო.
შემდეგ ველოდე თუ როგორ ფოტოს ატვირთავდა ის ფორუმზე, ხოდა ჰოი საოცრებავ მან მართლაც ატვირთვა ფოტო შემდეგ ჰოიიიი უფრო დიდებულო სოცრებავ და იგი ნამდვილი ანგელოზი აღმოჩნდა
შემდეგ ტრალალა ვსაუბრბდით დღე და ღამე, და ერთ მშვენიერ დღეს დილის 7 სააათზე დავიბარე სამხატვრო აკადემიასთან. ასე მახსოვს და ამაზე სულ მეცინება, ნინი ნუ გაშტერდები შენთვის ჯერ ეს არ მომიყოლიამპუა
ესეიგი მე სამხატვროს პირდაპირ სკვერი როა მანდ ვიდექი, ხოლო მაას რატომღაც ეგონა რომ აუცილებლად ზუსტად სმხატვროს შესასვლელში ვიქნებოდი დარჭობილი ნუ მის წარმოდგენაში ასე იყო, იმიტომ რომ ის ამაზე ფიქრობდა დიდი ხანი და ამდენ ფიქრში გაეპარა ის რომ მე იქ არ ვიდგებოდი და ვიდგებოდი პირდაპირ ამ დროს ის ამოდის აღმართიდან კი არ ამოდის არამედ პატარა ბავშვივით ოღონდ ლამაზი ბავშვივით "მობლაცუნობს" ისწორებს კაბას რომელიც აწეული აქვს და აიძულებს აქეთ-იქით ძალიან სასაცილო მიხვრა მოხვრები გაააკეთოს, შემდეგ ჯიხურის მინაში იყურება და თავის შავ ბერეტს ისწორებს, ხოლო მე ამას ყველაფერს ძალიან მხიარული სიდინჯით ვაკვირდები.
უცბად შევყვირე ნინითქო მთაწმინდის დილის სიჩემეში იგი ძალიან შევაშინე.
ასე დაიწყო ეს დღე დანარჩენს ალბათ თქვენ თვითონაც ხვდებით...
ვრცლად ისტორიას ერთხელ შემოგთავაზებთ ფოტო გაფორმებით....

ახლა კი შევუდგეთ დაწყვილებულთა სიის შედგენას, იქნებ რაიმე ივენთიც მოვწყოთ სპეციალურად ამ ნიშნით.

[vakerman nekerman sekerman]

გაზაფხულის შუადღის სიფხიზლეს, თუ შეუწუხებიხართ, რომელიმე ალბათ დაფიქრებულხართ ერთს ჩამოვკრავ და დავიძინებო. ასე ფიქრობდა კატოც, უკვე მესამე, მეოთხე ხელი მოეთავებინა, მაგრამ ვერა და ვერ იძინებდა. ბოგავდა, ძრწოდა. მისი შემხედვარე თქვენი თავი გაგახსენდებოდათ ასე 16-დან 21 წლამდე, რომ ბორგავდით ლოგინში. ზოგს ბიჭი გინდოდათ, ზოგს გოგო ზოგს ბავშვი და ზოგსაც კარგი ბიძა კაცი, ღიპიანი სადღეგრძელოს, რომ გადასანსლავს ყანწიდან წამოსული ღვინო ღიპზე, რომ დაესხმევა. ჩვენ კატოს ეს ასაკი უკვე 10, რატო ბარე 15 წელი გამოვლილი ჰქონდა, მაგრამ მიუხედავად ამისა მაინც კაცი უნდოდა. ცხოვრებაში რამენი კაცი ეთაყვანებოდა, მაგრამ ყველას იწუნებდა, არავინ მოსწონდა. ახლა კი მათზე ფიქრით ვეღარ იძინებდა. დღეს კი არც თუ ისე ჩვეული დღე აპირებდა გატენებას. კატოს გაზეთში განცხადება ჰქონდა განთაავსებული და სწორედ დღევანდელი დღე იყო მისი გულის სწორითან პაემანის დღე. განცხადება ჩვეულებრიბი იყო. განათლებულ, სიმპათიურ, უმაღლეს დამთავრებულ, სამსახურიან ასე 35 დან 45 წლამდე წარმოსადეგ მამაკაცს ველოდები სიმპატიური ქალი კვირას დღის სამ საათზე, ვაკის პარკთან მეცმევა შავი კაბა და ხელში დავიჭერ ენძელას. მეტად რთული იყო ამ ქალის ამოცნობა რადგან რვა მარი იყო, ყველას შავი კაბა ეცვა და ყველა ყვავილებით დაიდოდა. ენძელის გარჩევა კი იქ არცერთმა კაცმა არ იცოდა. იდგა ეს ჩვენი კატო შავ კაბაში და ვერ ხვდებოდა რატომ არავინ არ მიდიოდა მასთან კითხვით: თქვენ ხართ ემანუელა 69?. ამ ფიქრებში იყო ჩვენი კატო, როცა მის წინ მამაკაცი გაჩერდა. კოსტუმში გამოწყობილი, ქერა თმაში ოდნავ ჭაღარა შერეოდა, ოდნავ კეხიან ცხვირზე სათვალე ჰქონდა აყუდებული, ფეხსაცმელი ისე გაეპრიალებინა რომ ცაში ღრუბლების მოძრაობასაც კი ირეკლავდა. ძალიან მორიდებულად მოიხსნა შლიაპა და არისტოკრატული ხმით იკითხა:
-თქვენ ბრძანდებით ემანუელა 69?
-დიახ, მე ვარ.
-სასიამოვნოა, მე თქვენი განცხადება წავიკითხე. და მოვედი. მართალია თქვენი მოთხოვნბიდან მხოლოდ ერთს ვაკმაყოფილებ, მაგრამ . . .
-ის ერთი ასაკია ალბათ?
-დიახ სწორედ, მართალი ბრძანდებით. მომეცით ნება ნამცხვარზე დაგპატიჟოთ.
-და უფრო რაიმე სერიოზულზე, რომ დამპატიჟოთ არ გაქვთ სურვილი?
-როგორც თქვენ ინებებთ, ეს თქვენზეა დამოკიდებული ემ . . . უკაცრავად როგორ მოგმართოთ?
-კატო.
-რა გვარისა ბრძანდებით?
-ლუარსაბიშვილი.
-სასიამოვნოა მე გახლავართ ავთანდილ, ავთო, შიშნიაშვილი.
მთავარი იმფორმაცია გაცვლილი ჰქონდათ, ახლა არჩენილი იყო კაფე და მერე შეხედავდა კატო, როგორ განვითარდებოდა მოვლენები. სავახშმოდ, რომ დასხდნენ კატო მიხვდა, რომ ავთო ინტილიგენციის წარმომადგენელი გახლდათ. ეს მან რამდენიმე ნიშნულით დაადგინა. პირველ რიგში ავთო თქვენობით ლაპარაკობდა, მეორე მისი ლაპარაკის ტემბრი იყო მაღალი, ცოტა გაწვრილებული ჰქონდა ხმა და ისე მორიდებულად გამოსცემდა ბგერებს, რომ ხმა ხშირად არ ისმოდა და ბოლოს რაც ყველაზე მთავარი იყო კოსტუმსა და ჰალტუხში იყო გამოწყობილი. ბევრი ილაპარაკეს თუ ცოტა სამი რამე გამომჟღავნდა 1 ეს კაცი ცოტას წაუმდიდრებდა 2 ამ ქალს კაცი ძალიან უნდოდა, ამას ხვდებოდა ავთო. მაგრამ კატო ვერ ხვდებოდა იმას, რომ ამას ავთო ხვდებოდა 3 კატოს ეს კაცი ადვილად დასამორჩილებელი ეჩვენებოდა, მაგრამ კატო ვერ ხვდებოდა იმას, რომ ავთო ხვდებოდა იმას, რომ ის მას ადვილად დასამორჩილებელი ეგონა. მოკლედ ბევრი ილაპარაკეს თუ ცოტა ავთომ სახლში მიცილება შესთავაე თავისი მანქანით, ვოლგით(ოღონდ ახალი ვოლგით). მანქანის კარი გაუღო კატოს, ერთი წუთიო, გააღო საბარგული და იქიდან ვარდები ამოიღო. აი ეს თქვენ. კატო ამ საქციელმა და ცოტათი ააფორიაქა(ახლა თანამედროვე მწერლები, რომ იტყვიან აღეგრძნოო აი ისე). გზაში ავთანდილმა მანქანა სანაყინესთან გააჩერა და ერთი ნაყინი(ჩამოსასხმელიო, რომ ეძახიან) მიუტანა კატოს. კატო ნაყინს ლოღნიდა, ავთო კი ფორიაქდებოდა და თან, როცა გზაზე ცოტა მანქანები იყო კატოს ფეხებს ათვალიერებდა, რომლებიც 20 წლის გოგონას ფეხებივით, მოვლილები, მომხიბლავები და გემრიელები იყვნენ. უცბათ, არ ვიცი კატოს ენიდან თუ ნაყინის ჭიქის ვედა წვერის გამდნარი ნაწილიდან წვეთი მოწყდა კატოს ფეხზე, მუხლსა და ბაყვს შორის დაბინავდა. ავთანდილმა მკვირცხლვე კოსტუმის წინა ჯიბიდან ცხვირსახოცი ამოიღო და კატოს წეთი მოაშორა, მაგრამ ამას დროზე მეტი ხანი მოანდომა და ბევრად უფრო დიდ რაიუსზე ამოძრავებდა ხელს. კატოს გაეღიმა, აფორიაქდა, ავთოც აფორიაქდა. როცა კატოს სალთან მივიდნენ კატომ ჰკითხა:
- გნებავთ ყავაზე დაგპატიჯებთ?
-რაიმე სერიოზული, რომ შემომთავაზოთ? თქვა ავთომ და ირონიულად გაიღიმა.
- ეს თქვენზეა დამოკიდებული. და კატომაც ირონიულად გაიღიმა.
მანქანა გაჩერდა, ქალი და მამაკაცი სუპერ, ჰიპერ, მინი მარკეტ " ნისლიან ალბიონში " შევიდნენ და იყიდეს. რა იყიეს ეს მე არ ვიცი, მაგრამ სახლში, რომ ავლენ გავიგებთ. ავიდნენ სახლში. ლიფტში ავთო კატოსკენ გაიწია. კატო არ ავთოკენ არ გაწეულა, მაგრამ არც უკან დაუხევია. ამიტომ ეს გაწევა კოცნით და მშვენიერი ფეხის "მასაჟით" დამთავრდა. სახლში შევიდნენ, შამპანიური გახსნეს და დალიეს. მერე მეორე ბოთლიც გახსნენ და მესამეც. კატო დათვრა, სპეციალურად დათვრა, რადგან იცოდა ეს ყველაფერ რითიც დამთავრდებოდა და ცოტა ეშინოდა. ავთო ჭიქებს შორის იწევდა ხოლმე კატოსკენ, ახლა კი საბოლოოდ გაიწია და კატოც უკვე სერიოზულად მიუდგა ამ საქმეს-კოცნის დროს, როცა ავთო ტუჩიდან კისერზე გადაინაცვლებდა ხოლმე ოდნავ ოხავდა. ავთოც სერიუზულად მიუდგა ამ საქმეს, კატო ხელში აიყვანა და საძინებელში გადაიყვანა. ერთმანეთს კოცნიდნენ, კატომ ავთოს პერანგი გახადა, ავთომ ამის საპირისპიროთ ერთი ხელის მოსმით გააძრო კაბა და საწოლზე დააწვინა. შარვალი გაიხადა და კატოს აზუდს მიადგა. კატოს აზღუდი ისე იყო მოჭერილი რომ ტყვიასავით გავარდა. ახლა კი ბოლო ეტაპიღა იყო დარჩენილ. კატოს საცვალი და ამის მერე დასასრულის დასაწყისი ახლოვდებოდა. ჩემგან მოულოდნელად ავთომ ნაზად და მომხიბლელად კი არ გახადა საცვალი, პირიქით ერთიანად ტანზე შემოახია. კატო დაიძაბა, ყველა კუნთი დაჭიმა, და გაწთლდა. ავთო კი ეუბნებოდა მოეშვიო, მაგრამ მის ძახილს ყურადღებას არ აქცევა.
_მოეშვი კატო! მოეშვი!
კატო იჭინთებოდა.
-აი ეხლა ცოტა გეტკინბა კატო.
კატომ გვერძე გაიხედა და ყველა იმ კაცის ლანდი დაინახა რომელსაც იცნობდა, ისინი მოძრაობნენ და აფორიაქებულები იყვნენ. კატომ მუჭშით ავთანდილის საცვალს მოუჭირა ძალიან მაგრად.
-კატო ეხლა გეტკინება და იყვირე!
კატო იჭIნთებოდა და მუჭს საცვალს უფრო მაგრად უჭერდა, თან იმ კაცებს უყურებდა, ვერ ხვდებოდა ელანდებოდა თუ მართლა თავის საძინებელში ამდენი კაცი დადიოდა. კატომ უცბათ რაღაცა იგრძნო, რაღაც ტკივილი გრრძნო მთელი სხეული ატკივდა.
-იყვირე კატო.
კატომ, თვალები დახუჭა, თავი უკან გადაწია და განწირული ხმით იყვირა -Freedom! ! ! და ავთანდილის ნიფხავს ხელი გაუშვა, რომელიც საწოლიდან გადმოგდებული ხელიდან ნაზად, ძირს, იატაკზე დაეცა.