ესეიგი, დავფიქრდი, დააახლოებით გადავითვალე და მივხვდი რომ ბოკეზე საკმაოდ ახალგაზრდა მონდომებულ ვაჟსა და ქალიშვილს გაუცნიათ ერთურთი მაგრამ რომ გაუცნიათ ამით ყველაფერი არ დამთავრებულა და სასიყვარულო ისტორიაშიც გარდასახულა ასეთი ისტორიები კიდევ უამრავია, თუ არ მოყვებით მე მოგიყვებიი მოდით ჯერ მე დავიწყებ მოყოლას, ჰა აბა დავცქვიტეთ ყურები? პამპარამპამ და ერთ მშვენიერ ღამეს მწერს იუზერი ნიკით ნინი მამალაძე, როგორ ავტვირთოო ფოტო ბოკელების სურათებშიო, მეც რათქმაუნდა ძალიან ოფიციალურად გავანდე მას ფოტოს ატვითვის ინსტრუქცია, მაგრამ იმ ინსტრუქციის ბოლოს როგორც ბატონი გუჯა იტყვის ხოლმე "მამაძაღლობა" მივაწერე, რაზეც ის წამოეგო. შემდეგ ველოდე თუ როგორ ფოტოს ატვირთავდა ის ფორუმზე, ხოდა ჰოი საოცრებავ მან მართლაც ატვირთვა ფოტო შემდეგ ჰოიიიი უფრო დიდებულო სოცრებავ და იგი ნამდვილი ანგელოზი აღმოჩნდა შემდეგ ტრალალა ვსაუბრბდით დღე და ღამე, და ერთ მშვენიერ დღეს დილის 7 სააათზე დავიბარე სამხატვრო აკადემიასთან. ასე მახსოვს და ამაზე სულ მეცინება, ნინი ნუ გაშტერდები შენთვის ჯერ ეს არ მომიყოლიამპუა ესეიგი მე სამხატვროს პირდაპირ სკვერი როა მანდ ვიდექი, ხოლო მაას რატომღაც ეგონა რომ აუცილებლად ზუსტად სმხატვროს შესასვლელში ვიქნებოდი დარჭობილი ნუ მის წარმოდგენაში ასე იყო, იმიტომ რომ ის ამაზე ფიქრობდა დიდი ხანი და ამდენ ფიქრში გაეპარა ის რომ მე იქ არ ვიდგებოდი და ვიდგებოდი პირდაპირ ამ დროს ის ამოდის აღმართიდან კი არ ამოდის არამედ პატარა ბავშვივით ოღონდ ლამაზი ბავშვივით "მობლაცუნობს" ისწორებს კაბას რომელიც აწეული აქვს და აიძულებს აქეთ-იქით ძალიან სასაცილო მიხვრა მოხვრები გაააკეთოს, შემდეგ ჯიხურის მინაში იყურება და თავის შავ ბერეტს ისწორებს, ხოლო მე ამას ყველაფერს ძალიან მხიარული სიდინჯით ვაკვირდები. უცბად შევყვირე ნინითქო მთაწმინდის დილის სიჩემეში იგი ძალიან შევაშინე. ასე დაიწყო ეს დღე დანარჩენს ალბათ თქვენ თვითონაც ხვდებით... ვრცლად ისტორიას ერთხელ შემოგთავაზებთ ფოტო გაფორმებით....
ახლა კი შევუდგეთ დაწყვილებულთა სიის შედგენას, იქნებ რაიმე ივენთიც მოვწყოთ სპეციალურად ამ ნიშნით.
14 თებერვალი. გამოფენა იყო . გარეთ ვიყავი და გამახსენდაა. გავიარე ჩემთან ახლოსვე არის საცხობი ვიყიდე სუხარი ერტი პარკი. ჩავჯექი ავტბუსში და წავედი ( ჯერ კიდევ არ ვიცოდი თუ სად მივიდოდი ))) ) ზემელზე ჩმავედი და ფეხით წავედი ფილარმონიისკენ. ჩემი ფანტაზიებით და სუხრით ხელში.
ჩვეულებრივი სტანდარტული სიტუაცია როგორც ყველა გამოფენაზეე. საუბრბეი რომელშიც უინტერეოსბა იგრძნბა უმეტეს შმეთხვევაში...... და ამ უინტერესობის ხანაში. კითხვა ჩემს ზურგ უკნიდან. - ,,ეს ფოტო ვისია?'' მე გავეცი პასუხი მაგრამ არნაირი მნიშვნელობა არ აქვს თუ ასე გავაგრძელებ ისტორიას.
აქედან იხსნებაა უკვე რომანტიკული ფანტაზიები. ხმაში ვიგრძენი არა ფოტოსადმი დაინტერესბა არამედ ერთი ვიღაც სულიერისადმი. სული ამ შემთხვევაში მე მეკუთვნოდა.
გავიდა სულ რამდენიმე დღე . და სხვა გამოფენა. ქუჩის კუთხეში ვდგაავარ სამ მეგობართან ერთად . ალკოჰოლში და ისევ ჩვენს მაღალ ფნატაზიებში ვლაპრაკობთ> ჩვენს წინ ჩნდება 3 ადამიანი. რომლებიც გამოფენაზე მოსულიყვნენ. მაგრამ რატომ მაინცდამაინც ქუჩის კუთხეში და არა დარბაზის შესასვლელთან? და უკვე გაორმაგებით ვიგრძენი ის ვისი ხმაც ვიცოდი. ეხლა სახე ვიცი.
... ჩემს გალერიაში შევედი და ყველაა ფოტოზე +1 კომენტარი. არც კი მინახავს თU ვისი იქნებოდა. უკვე ვიცოდი.
03/მარტი 2008. აქედან იწყება პირველი კონტაქტები ვირტუალურ სამყარში.
19 მაისი 2008 . აქ მთავრდება ვირტუალობა და პირველი ნახვა. დაბადების დღე იყო ვგონებ ჩემი : P
9 დღეში უკვე ბუნებრივები ვიყავით.
იყო ზაფხული. სმა. დიდ ხმაზე სიცილი. ყვირილი. ციყვების გაპაპსავება. სიცხის გაპაპსავება და თითქმის ყველაფრის რაც გვისწორდბეოდა.
ჰოლიდეის და წავიდა ის. კონტაქტი კონტაქტი კონტაქტი კონტაქტი და ბევრი კონტაქტი. ომიც იყო. ომის მერე ზღვაც. და ზღვაზე დიდი დიდი სიურპრიზიც.
და მოვიდა შემოდგომაა. შემდგომა რომელიც ჩემი სულის ნაწილად ვთვლი მაგრამ დაიწყო ის რასაც მე შემოდგომისგან არ ველოდი. სულ სხვაგვარი იყო შემოდგომაა. ყველაზე მეტი ფერს ვხედავდი მაგრამ ჩემს თვალწინ ყველაფერი გაშავთეთრდაა. ნეგატივი გახდააა თბილისიც და მისი შემოგარენიც. ჩიტები რომლებიც მიფრინავდენ და მტოვებნდენ არა იმიტომ რომ ჩემთვის არ იყვნენ არამედ იმიტომ რომ დაავალდებულესს სხვა უცხო ჩიტებმაა.
და თითქოს შემდგმა იყოოო. როდესაც მოთოვაა. მოთოვა ყველაზეე ნაადრევად ვიდრე აქამდე. სწორედ იმ დღეს როდესაც გავედი და ჩიტები აღარ იყვნენ.
იმის შემდეგ თოვს , ჩემი ხასიათის მიხედვით... თოვს თოვს და ამ თოვლს ის იღებს ... მისთვის ის სხვანაირად დანახული თოვლიაა
მე მას ვგრძნობ სულში.
რემარკის რომელიღაც ფურცელზე მე ფანქრით დავწერ ჩემს სიტყვას...
მე ეს დავწერე აქ , სულში ეს უფრო სხვაა არის ვიდრე ნაწერი ...