მე ერთი ჩვეულებრივი ბოთლი ვარ თითქმის სტანდარტული ფორმის,
აი ეს ვარ მე.
ხო და ერთ ჩვეულებრივ დღეს ეს ჩვეულებრივი ბოთლი ჩვეულებრივად ვიჯექი სახლში, როცა დამირეკა არაჩვეულებრივმა ბოთლმა ლუიმ, მითხრა რომ რაღაც გამოფენა იყო ერთერი ბოკელის და წავიდეთო. ბევრი არ მიფიქრია და დავთანხმდი. ჩაცმა მძლივს მოვასწარი როცა ლუი უკვე ჩემთან იყო.
(მე, ლუი)
ქუჩაში გასვლის თანავე შეგვხვდა მორბენალი კახიანი, სადღაც ეჩქარებოდა და ისე სწრაფად გვითხრა გამარჯობა ნახვამდის, ჩვენ დანახვა მძლივს მოვასწარით.
(მე, ლუი, კახიანი)
ცოტათი დაბნეულები მივედით გამოფენაზე, სადაც უაამრავი ნაცნობი დაგვხვდა:
მახარაშვილი, ლუი, მე
ლუი, მე, კაკტუსა.
ძალიან რომ ეჩქარებოდა კახიანს თურმე ეგეც გამოფენაზე მოდიოდა...
კახა კახიანი, ლევან სიხარულიძე, გეგა ჭუმბურიძე.
ამ დროს გამწარებული ვურეკავდი არჩიგიოს მაგრამ როგორც ყოვლთვის ტელეფონი გათიშული ქონდა.
ლეონსიო
პატარა ანიკა.
არჩიგიო ჯერ არა მაგრამ ჩემი და და ნია მოვიდნენ.
მე, ნია, გვანცა.
ამ დროს გამოფენაზე ხალხის რაოდენობამ პიკს მიაღწია.
და როგორც იქნა არჩიგიოც მოვიდა.
მე, არჩიგიო.
არჩიგიოს უზერ ნიკალა და თავადიც შემოუერთდნენ. : )
მე, ნიკალა, გიო, თავადი.
ამ აურზაურიდან რამდენიმე ადამიანი გამოვცალკევდით და დასალევად ვამზადებდით გეგმებს. : )
რა თქმა უნდა გეგმები დავაწყეთ, დავლიეთ და ვიხალისეთ.
დასასრული კი როგორც ყოველთვის ერთია, ბოთლები ვიქნებით თუ ადამიანები.
)))
