ნუ რა გჭირს ჩემგან მარცხენა კუთხეში.
მთელი დღე ასე დავდივართ ვსვამთ და ვლაპარაკობთ.
თემა:
გეგა: გამოფენაზე რომ მივალთ მერე რა უნდა ვქნათ?
მე: დავლიოთ.
გეგა: ფული არ გავქვს.
მე: მე 7 ლარი მაქვს, შენ რამდენი გაქვს? თან კახნი ხომ მოვა? ხოდა ის მოიტანს რამეს და ეგაა რაა..
გეგა: ხომ რა მეც მასე მაქვს.
ამასობაში ჩვენ ეზოში შევედით ელბაქიძეზე.
ეზო მყუდრო, კართოფილის სუნიანი, მოხუცებულივით ჩუმი.
მე ვაახ ასწორებს ჩემთვის ვთქვი ....
სიჩუმე არ დაგვირღვევია.
გეგა აქ გაჩერდი.
(მაცადეთ დავამთავრო რეპორტაჟი და მერე დააკომენტარეთ).
კიბე საშინლად ყანყალებდა, თუმცა მეც ნასვამი ვიყავი.გეგაც გეგაც ყანყალებდა.
[attachmentid=15664]
პარკი რომელიც გადაიფრენს!
უბრალოდ არ უშვებს ეს შუშა.
მე შეიძლებოდა გადავარდნილიყავი.
ძირს დავბრეხებულიყავი.
მაგრამ უფრო მეტად და მეტად ვიწეოდი მონგრეულ ჯებირზე.
ვიცოდი რომ იქიდან არაფერი საინტერესოს გადაღება არ შეიძლებოდა მაგრამ საკუთარ თავს და სურვილებს რომ ვიყო, ვერ ვღალატობდი.
გეგა ამას ხედავდა და დუმდა იმიტომ რომ უბრალოდ აინტრესებდა, სადამდე.
შემდეგ უცბად მოვტრიალდი და
მე: მგონი წავედით ხომ?
გეგა: ხო.
ჩვენ გამოვედით ლუდი ვიყიდეთ და პლეხანოვზე ბოკეს გამოფენაზე წავედით.ფეხით.
აღმოჩნდა რომ 2 საათით ადრე მივსულვართ კიდევ ვიყიდეთ ლუდი და იქით გავედით გადასაღEბად იქით როა რა იქით.
მე:გეგა აქეთ დადექი რაა.
ამ დროს ჩემი ხელი მომეწონა კადრში.
ენით ვერ ავხწერ ისე ვკაიFობდი ჩემი ხელით.
