აბასი, პარიზში გადასახლებული ირანელი ფოტოგრაფი, თავისი შემოქმედება მიუძღვნა ჩამოყალიბების გზაზე მყოფი სამხრეთის, სოციალურ და პოლიტიკურ სფეროს. 1970 წლიდან მოყოლებული მისი ძირითადი ნამუშევრები ქვეყნდებოდა მსოფლიო ჟურნალებსა და გამოცემებში, იგი შეიცავდა: ბიფარას, ბანგლადეშის, ულსტერის, ვიეტნამის, შუა აღმოსავლეთის, კუბის, ჩილეს ომებსა და რევოლუციებს. აგრეთვე “essay”სამხრეთ აფრიკაში, აპარტეიდის თემაზე.
1978 – 1980 წლებში აბასმა გადაიღო ირანის რევოლუცია და შემდეგ 1997 წელს დაბრუნდა ირანში 17 წლიანი დევნის შემდეგ.
მისი წიგნი “ირანის დღიური” 1971-2002
წარმოდაგენს მისივე გადაღებული და დაწერილი დღიურის კრიტიკულ ინტერპრეტაციას.
1983 – 1986 წლებში, იგი მოგზაურობს მექსიკაში.ისე იღებს ფოტოების სერიას ქვეყნის შესახებ, თითქოს ნოველას წერდეს.
1987 – 1994 იგი მოგზაურობს ფხენიანიდან მაროკოში, იგი იღებს ისლამის აღორძინებას. მისი გამოფენა და წიგნი “ალაჰ ო აკბარ” ასახავს, მუსულმანური საზოგადოებების შინაგან დაპირისპირებებს და კავშირს მის მითიურ წარსულა და მოდერნიზირებულ დემოკრატიულ მომავალს შორის.
2000 – 2000 იგი მუშაობს ანიმიზმის თემაზე. იგი ანებებს ამ პროექტს თავს, ნიუ იორკის 11 სექტემბრის ტერორისტული თავდასხმის წლისთავზე.
მოცემული დროისთვის აბასი მუშაობს, რელიგიების შეჯახებების თემაზე. რელიგიები განსაზღვრული როგორც კულტურა და არა რწმენა.
1981 წლიდან თანამშრომლობს “MAGNUM” სააგენტოსთან.
დამძაბა და დამასევდიანა
