After the Second World War Lavrenti Beria, Stalin's much feared NKVD chief traveled to the remote Kazakh steppes in an armored train. In the early morning of August 29 1949 his secret 'Task nr. 1' reached its completion. Watched by a number of scientists, a crane was used to assemble parts for the experiment.
Beria and the scientists then took shelter at a command post some 10 kilometers away. At 6.00 AM there was an explosion and a flash of light. In "Stalin, The Court of the Red Tsar", Simon Sebag Montefiore describes Beria rushing out with the others to watch a rising mushroom cloud. 'Task nr. 1' had been successfully completed. Beria was so excited he kissed the leading scientist on the forehead: "Did it look like the American one?", he wanted to know. Four years after Hiroshima, the Soviet Union now also had the atomic bomb.
That first nuclear test in Semipalatinsk was followed by hundreds more. Alongside the military programme the civilian nuclear industry developed until it reached all corners of the Soviet Union. Many grave accidents, almost-disasters and countless incidents have not slowed down or halted plans to further expand the industry, even in areas that have already been heavily contaminated: Russia, Kazakhstan, the Ukraine and Belarus.
It is especially the Russian Federation which has far reaching ambitions. Already it provides knowledge, technology and services to a number of nuclear states like China, India and Iran.
It is also aiming to play a key role in processing and storing radioactive materials from all over the world in the 21st century. Countries already involved are: Taiwan, Japan, Hungary, Iran, France, Switzerland, Germany, Netherlands and the Czech Republic.
Onward! And Onward! And Onward I go Where no man before could be bothered to go Till the soles of my shoes are shot full of holes And it's all downhill with a bullet This ramblin' and rovin' has taken it's course
'm grazing with the dinosaurs and the dear old horses And the city streets crack and a great hole forces Me down with my soapbox, my pulpit The theatre ceiling is silver star spangled And the coins in my pocket go jingle-jangle
Do you love me? Do you love me? Do you love me? Do you love me?
There's a man in the theatre with girlish eyes Who's holding my childhood to ransom On the screen there's a death, there's a rustle of cloth And a sickly voice calling me handsome There's a man in the theatre with sly girlish eyes On the screen there's an ape, a gorilla There's a groan, there's a cough, there's a rustle of cloth And a voice that stinks of death and vanilla This is a secret, mauled and mangled And the coins in my pocket go jingle-jangle
Do you love me? Do you love me? Do you love me? Do you love me?
The walls in the ceiling are painted in blood The lights go down, the red curtains come apart The room is full of smoke and dialogue I know by heart And the coins in my pocket jingle-jangle As the great screen crackled and popped And the clock of my boyhood was wound down and stopped And my handsome little body oddly propped And my trousers ride down to my ankles Yes, onward! And upward! And I'm off to find love Do you love me? If you do, I'm thankful
Do you love me? Do you love me? Do you love me? Do you love me?
This city is an ogre squatting by the river It gives life but it takes it away, my youth There comes a time when you just cannot deliver This is a fact. This is a stone cold truth. Do you love me? I love you, handsome. But do you love me? Yes, I love you, you are handsome Amongst the cogs and the wires, my youth Vanilla breath and handsome apes with girlish eyes Dreams that roam between truth and untruth Memories that become monstrous lies So onward! And Onward! And Onward I go! Onward! And Upward! And I'm off to find love With blue-black bracelets on my wrists and my ankles And the coins in my pocket go jingle-jangle
Do you love me? Do you love me? Do you love me? Do you love me? Added @ mika : დედის აღანი 6x6 AMADEUS : არაუშავრს მოდერები გაწმინდავენ.
AMADEUS: ფოტოები კაკ რაზ დიდი ვერაფერი, თემაა აღებული პროსტა სევდიანი , გინდა არ გინდა ემოციური მუხტი მოაქვს, რომელიც გამოწვეულია ისევ და ისევ ფოტოზე ასახული სევდიანი კადრით და არა ფოტოს მხატვრული მხარით. : ))
LilacWine, ვერ დაგეთანხმები. ძაან მაგარი ფოტოებია და არა მარტო იმიტო, რომ თემაა ასეთი და მასალა იშვიათი, ფოტოებია თვითონ მაგარი. მეორე ის რომ მე პირადად იქ ფოტოებს ვერ გადავიღებდი და ვფიქრობ ძაან ბევრს ახლა რო გონია რა სევდიანი რი სევდიანიო იქ რო მომხვდარიყო შეიძლება გული წასვლოდა ფოტო გადაეღო კიარა. დამიჯერეთ, მინახია და ვიცი. ძნელია ძაან ასეთ ადგილებში ამ სიტუაციაში ყოფნა. არც გისურვებთ ნახოთ!
Guja სამწუხაროდ ამაზე უარესები მინახია ჩემი თვალით და სევდიანი იმიტომ არაა ჩემთვის რომ ყველა ასეთ რამეზე რომ ვიფიქრო და ჩაუღრმავდე გავრეკავ ასე რომ ცივი გონებით უყურებ ესეთ რაღაცეებს კაიხანია
AMADEUS: ატომური ბომბის ცოცხალ მოსახლეობაზე დატესტვა შენთვის 'ჩვეულებრივი, ბუნებრივი მოვლენაა'? ჩემთვის არა და მაცალე 'ბლაჟენნი სენტიმენტალიზმში' გავიხარო ცოტა ხანი.
Guja: იქ წარმოიდგინე რო IMHO აქ მიწერილი და ყველაფერი თავის ადგილზე ჩაჯდება.
Robert Knoth, Chernobyl, Do you love me?
May 17 2006, 17:05
Master 
NewBie 
Photographer 
Amateur+ 
Amateur 
