ქაღალდი თუ შეიძლება გიყვარდეს (დოლარის გარდა ), დაახლოებით მასე მიყვარს ამ კაცის ფოტოები..ნუ, ან კომპიუტერის ეკრანი, LCD ეკრანი, კსტატი : ))

Café Lehmitz იყო პატარა 24 საათიანი კაფე ჰამბურგში. მისი ხშირი სტუმრები იყვნენ გერმანელი ვაჭრები, მეზღვაურებო, მძღოლები, მეძავები, სტრიპტიზიორები, პოეტები და კრიმინალები. ანდერს პეტერსონი ამ კაფეს, 60-იანი წლების ბოლოს წააწყდა და 3 წლის განმავლობაში თავისუფალ დროს Lehmitz-ის გრძელ, მყუდრო სკამებზე ატარებდა, თან ფოტოებს უღებდა ცხოვრებაზე გულაცრუებულ სტუმრებს. მისი პირველი წიგნი - Café Lehmitz ისეთივე მუქი, ვულგარული და მისტიური გამოვიდა, როგორიც თვითონ ადგილი იყო. წიგნი 1978 წელს გამოვიდა, 1985-ში Tom Waits-მა ამ წიგნის ყრდა გამოიყენა თავისი ალბომის Rain Dogs -ის cover-ად. თვითონ Waits მაგრა გავს ეს ტიპი..



ამის მერე ანდერსმა ბევრი წიგნი გამოუშვა, ის სკანდინავიის ერთ-ერთ ყველაზე გავლენიან დოკუმენტალისტად არის აღიარებული. წელს ანდერსი მონაწილეობას იღებს არლის ყოველწლიურ ფოტოკონკურსში: http://www.rencontres-arles.com/ (ვინმე რამეს თუ მოყვება ამ კონკურსზე დამავალებს, საიტიდან დიდი ვერაფერი გავიგე)

ფოტოები: Café Lehmitz
მუსიკა: Tom Waits - Clap Hands


LILY AND ROSE,
"Does the Lehmitz still exist? No, it´s a non-denominational
church there now; no big difference, really."


MARLENE


STEVEDORE AND FEMALE FRIEND AT CAFÉ LEHMITZ,
"The people at the Café Lehmitz had a presence and a sincerity that I myself lacked. It was okay to be desperate, to be tender, to sit all alone or share the company of others. There was a great warmth and tolerance in this destitute setting."


ZIGEUNER-USCHI AND HUSBAND
"My first exhibition was staged at the Lehmitz. Three hundred and fifty pictures. Kurt the barman and me had agreed that if people recognized themselves in the pictures, they could keep them."









clap hands მეთქი : ))