რობერტ კაპა გამახსენდა. მის მიერ 1936 წელს, ესპანეთის სამოქალაქო ომის დროს გადაღებული ჯარისკაცის დაცემა, რომელმაც თავის დროზე ყველა რეკორდი მოხსნა. ის ამბობდა რომ თუ შენი ფოტო კარგი არაა, ესეიგი მოვლენასთან საკმარისად ახლოს არ იმყოფებიო, ამიტომაც ეწოდა მას სრულიად დამსახურებულად "The greatest war photographer in the world". ფილმს რაც შეეხება, ჩემი აზრით ავტორს სწორედ იმის თქმა უნდა, რაზევ აქ Avtandil Mamulia, leluchi, Mamarda, tsumbusha და სხვები საუბრობენ და ცინიკური უფროა თავის გმირის მიმართ, რომელსაც მთელი ცხოვრება დატანჯავს იმ ერთ კადრზე ფიქრი. სხვისი ტრაგედიის ცქერა ადვილია, აბა ფოტოგრაფისკენ შემოებრინებინა ავტომატის ლულა, ამ დროს რეალურ სიტუაციაში ყველა ადგილიდან დაითესებოდა, საკუთარი სიკვდილი ჯერ არავის გადაუღია...