[ ] · · Miroslav Tichy, მიროსლავ ტიჩი

[Marusa Pertia]

მიროსლავ ტიჩი დაიბადა 1962 წელის 20 ნოემბერს პატარა სოფელ მორავიაში. მან დაამტავრა პრაღის ხელოვნების აკადემია. 1950 წელს მან თავი დაანება ხატვას და გახდა თვალშისაცემი პიროვნება თავის შეხედულებების გამო. 1960წლიდან მანდ დაიწყო ფოტოების გადაღება, ის ურებდა ძირითადად ადგილობრივ ქალბატონებს ხელნაკეთი ფოტოაპარატით. ფოტოებს შემდეგ ის უკეთებდა განსხვავებულ ჩარჩოებს და ამატებდა დეტალებს ფანქრის მეშვეობით, ამით ფოტოები იქცეოდა ნაწილობრივ ნახატებად. შედეგი იყო უჩვეულო, ის არ აქცევდა ყურადღებას ფოტოგრაფიის არცერთ პრინციპს. მის ფოტოებში ჩანდა ქალის ქალური სილამაზის ოცნებური აღქმა ჩეხოსლოვაკიის პატარა ქალაქში რომელიც “დაეპყროთ” კომუნისტებს.

(მისი ფოტოაპარატი)


ტიჩი საათობით იდგა საცურაო აუზთან და უყურებდა გოგოებს. ის ნელ- ნელა შორდებოდა ჩვეულებრივ საზოგადოებას. მან გაიზარდა წვერი, მისი თმა გახდა გრძელი და ჭუჭყიანი, მისი ტანსაცმელი იყო ძონძები. ბავშვებს ეშინოდათ მისი. მათ მისი კამერა ეგონათ ფიტული. მისი საცხოვრებელი ადგილი იყო ხელით შეკოწიწებული.სადაც არ იყო გათბობა, ზამთარში ის იქცეოდა ნესტიან ცივ ადგილად. ფოტოები, ნახატები და ჩანახატები მიმობნეული იყო ძირს.
ის 30 წელი იღებდა ფოტოებს 1990 წელს კი შეეშვა ამ საქმეს., მანამ სანამ მისმა ერთ-ერთმა მეგობარმა მას შესთავაზა გამოფენის მოწყობა..
ამის შემდეგ საზოგადოება დაინტერესდა მოხუცი “სამურაით”
უფოკუსო, არამდგრადი, დაჭმუჭნული, არასწორი დაყოვნებით გადაღებული ფოტოები რომლებსაც ზედ თითების ანაბეჭდებიც ემჩნევა ხშირ შემთხვევაში მაინც ძალიან ღირებულად რჩება, რადგან მათში ჩანს მისი განსაკუთრებული ხედვა სამყაროსადმი. მისი ფოტოები გაჯერებულია იუმორითა და ირონიით, აქვს ღრმა შინაარსი.
3-4 წლის წინ მისი სახელი ფაქტიურად არავინ იცოდა. ის აღმოაჩინეს შემთხვევით და მისი სახელი ფენომენი გახდა ხელოვნებასა და ფოტოგრაფიაში. მაგრამ ვინ არის მიროსლავ ტიჩი? ის არის მოხუცი კაცი, ძველმანებში ჩაცმული, მან აირჩია აუთსაიდერულად ცხოვრება ომის შემდეგ და მას შემდეგ რაც მის ქვეყანაში დამყარდა ტოტალიტარული რეჟიმი, (იგულისხმება ადრინდელი ჩეხოსლოვალკია). მისმა უსახლკარობამ ვერ დაამარცხა მისი ფსიქოლოგია, მან შეინარჩუნა თავის თავისუფალი და წინაარმდეგობის უნარის მქონე სული. მან ყველანაირად უარი თქვა დამორჩილებოდა იმ დროინდელ რეჟიმს. ფოტოების გადაღებით მან კიდევ ერთხელ გაუსვა ხაზი მის უკომპრომისო ხასიათს.
ტიჩიმ ფოტოების გადაღება დაიწყო 1960 წელს, მას შემდეგ რაც მან გაატარა რამდენიმე ხანი ციხეში პოლიტიკური მიზეზით. ეს იყო დრო როცა მან მის რამდენიმე პინციპზე უარი თქვა და დაიწყო საკუთარი ფიზიკურ მდგომარეობასთან შეგუება.
მისი საქმიანობა როგორც ფოტოგრაფისა დაიწყო ასე: მან ჯართის გროვისაგან ააწყო უმარტივესი ფოტოაპარატი და დაიწო ფოტოების გადაღება.
და რას იღებდა ის? ქალებს. ის მათ ჩუმად დაჰყვებოდა უკან. ის იღებდა ასობით ფოტოს. მან პიროვნულ მიზნად დაისახა რომ დღეში უნდა გადაეღო 100 ფოტო. მისი ყველაზე აქტიური მოდელები მის ქალთა სამყაროში იყვნენ მანდილოსნები რომლებიც დადიოდნენ ქუჩაზე ან ირუჯებოდნენ. ზოგი ვერც კი ამჩნევდა რომ მათ ვიღაც იღებდა. ზოგი აპროტესტებდა და ბრაზდებოდა. ზოგიც მას რთავდა ნებას გადაეღო ის. სახეები, მკერდი და ფეხები დომინირებს ძირითადად მის ფოტოებში. მისი ფოტოები გვგვრის აღტაცებას. ისინი არის ეროტიულიც, მათში დაუფარავად ჩანს ყველაფერი.
უთვალავი ნეგატივიდან რომლებიც მან გადაიღო, მხოლოდ რამდენიმე გამჟღანვდა, ერთადერთი ეგემპლიარი. ის მათ კარადაზე აკრავდა წებოთი და ახატავდა სხვადასხვანაირ ჩარჩოებს და აფორმებდა ფანქრით. სხვადასხვა ლაქები და ნიშნები ფოტოებს მატებს მელანქოლიურობას.
ამ ფოტოების კოლექცია აქვს ექსტრაორდინალური პოეტური ღირებულება. რომელიც გასაკვირი არ უნდა იყოს. რადგან ტიჩმა მიიღო განათლება პრაღის ხელოვნების აკადემიაში , ახალგაზრდობაში კი გატაცებული იყო იმპრესიონიზმით.
და ბოლოს, რაც ყველაზე საინტერესოა არის ის, რომ ის იღებდა მხოლოდ თავისთვის, მხოლოდ საკუთარი გართობისთვის, და იმის დასამტკიცებლად თუ რამდენად თავისუფალი იყო მისი აზროვნება.



“მე არ ვარ მხატვარი, არც მოქანდაკე, არც მწერალი. მე ვარ განმარტოებული ტარზანი “


“მე იმდენად ველური პიროვნება ვარ რომ თვით ღმერთსაც კი არ შეუძლია გავლენა მოახდინოს ჩემზე.”


“მე არ ვჭამ ცხოველებს, რადგან ვთვლი რომ ისინი ჩემნაირები არიან”

“მე ვარ სამურაი და ჩემი ერთადერთი მიზანია გავანადგურო მოწინააღმდეგე”



სოლო გამოფენები

2005 Kunsthaus, Zurich, Switzerland
2005 Galerie Arndt&Partner, Berlin, Germany
2005 Zeno X Gallery, Antwerp, Netherlands
2005 Nolan/Eckmann Gallery, New York, United States
2006 De Hallen, Frans Hals Museum, Haarlem, Netherlands
2006 Dům umění města Brna (Brno House of Art), Brno, Czech Republic
2006 Michael Hoppen Gallery, London, Great Britain
2006 Galerie Sternberk, Sternberk, Czech Republic
2006 Presentation House Gallery, Vancouver, Canada
2006 Presentation House Gallery, Vancouver, Canada
2007 Taka Ishii Gallery, Tokyo, solo exhibition, 6th of Oct. 2007, book english/japanese
2007 Central European House of Photography, Bratislava, Slovakai, November
2007 BANG Gallery Beijing and Shanghai, book
2008 Tanja Bonakdar Gallery, NYC, USA
2008 Museum of Modern Art Frankfur (MMK), Frankfurt , catalogue
2008 Kunsthaus Bregenz, KUB Billboards, Bregenz
2008 Centre national d’art et de culture Georges Pompidou, Retrospective, Paris, catalogue
2008 Douglas Hyde Gallery, Dublin, book

[LilacWine]

საერთოდ დაკვირვებული ვარ რომ რაც უფრო მარტივია აპარატი, მით უკეთესია ხოლმე შედეგი. ამიტომ ძირს ბევრი ათას დოლარიანი აპარატები, მოვიშვათ წვერები, გადავსახლდეთ ქოხში და ვიღოთ ტიტველი ქალები. რო მოვკვდებით, დაგვაფასებენ.

:ლირიულიგადახვევა:

მართლა კაი ტიპია ეს მიროსლავი. სიყვარული იგრძნობა, ქალის, ფოტოგრაფიის თუ სიცოცხლის თუ რისიც გინდა, მთავარია რაღაცა/ვიღაცის სიყვარული და იქ გინდა ნაგვისგან აწყობილი აპარატი დაიჭირე, გინდა 3D.