დაიწყო ყველაფერი იმით, რომ გავმაზე "კარვის" ლაშქრობა სამსახურის გამო. უკვე გული მისკდებოდა როცა მოულოდნელად ჩემმა მეზობელმა გიორგიმ მითხრა რომ აპირებდა წასვლას თუშეთში და თუ მინდოდა მეც შემეძლო წაყოლა. თავდაპირველად 6-ნი უნდა წავსულვიყავით მისი გაზ-69-ით (ვინც არ იცის რა მანქანაა ეგ ფოტოებს რო დავდებ მიხვდება). ჯერ იდეაში იყო 9-12 აგვისტო მარა 2 დღით გადადება მოგვიწია. ამის გამო ორი კაცი ამოვარდა. ბოლო მომენტში მანქანის პრობლემებიც დაემატა ამას და უკვე ჩემი სამურაით ვაპირებდით წასვლას მარა საბედნიეროდ მაინც მოხერხდა გაზ-69-ით წასვლა. კიდე კაი მარტო 4 ვიჯექით მაქნანაში.
ამით შესავალი დამთავრდა.
შაბათს დილით ყველაფერი იმით დაიწყო რომ ეზოში 6 საათზე ჩასულს იქ არავინ დამხვდა. თურმე მაღვიძარამ არ იმუშავა და საბოლოოდ მარტო 7-ზე მოვახერხეთ გასვლა. წავედით მე, გიორგი, მამამისი ვაჟა და გიორგის ბიძაშვილი გოგა. ვინაიდან ტრასაზე მანქანა 70-ზე სწრაფად ვერ მიდიოდა თელავში გომბორით გადავედით რითაც მინიმუმ ნახევარი საათი მოვიგეთ. თუმცა თელავში დავკარგეთ ბლომად დრო ბაზარში რაღაცეების ყიდვაზე და საწვავის ჩასხმაზე. საწვავი ჩვენი მთავარი პრობლემა იყ. გაზ-69 მაინც ლამის ომისდროინდელი მანქანაა და ცუდ გზებზე 2-ჯერ მეტ საწვავს მიირთმევს. ფაქტიურად ძლივს გვეყო 70 ლირტი ბნზინი თელავი-თუშეთი-ალვანი გავლაზე. აქვე დავამატებ რომ თუშეთში უნდა მოხვდეთ სოფელი ფშაველიდან თვითონ ფშაველში გადასახვევი ჯობია იკითხოთ. ჩვენ გზის მაჩვენებელს გავყევით და ასე 5 კილომეტრამდე უაზროდ ვიარეთ სხვა ხეობის მიმართულებით.
მაშ ასე. თუ მიდიხართ ბაკურზიხის მხრიდან და თელავში არაფერი გესაქმებათ გადაუხვევთ ეგრევე ყვარლის მიმართულებით და ალაზანზე გადასვლისთანავე ეგრევე წახვალთ მარცხნივ ახმეტისკენ. გაივლით ნაფარეულს, სანიორეს და მერე ფშაველია. ეს მარშუტი ყველაზე მოკლეა. ოღონდ ვიმეორებ ფშაველში რომ შეხვალთ ომალოს მაჩვენებელისკენ არ გაყვეთ. გაუხვიეთ ახმეტისკენ და მერე ცოტა ხანში გადაუხვიეთ მარჯვნივ (ანდა იკითხეთ). გომბორზე გადასულებს შეგიძლიათ ვარდისუბნიდან ალავედისკენ გაუყვეთ გზას (თუმცა ცოტა წრე გამოდის ასე) მე მაინც თელავის გავლით გირჩევთ გავლას.
გომბორზე გზა მაინც ცუდ დღეშია. თუმცა მოძრაობა აღდგა თუ ტრასაზე 90-100 შეგიძლიათ სიარული ბაკურციხეზე ჯობია გაიაროთ. ბაკურციხის გავლით თელავამდე 150 კიოომეტრია. გომბორიდან 100.
ბოლო ბოლო გავედით ფშაველიდან და გავიყევით მდ. სტორი (ან სთორი) ხეობას.
გაგრძელება იქნება.
მანამდე დავწერ რა მოვინახულეთ.
1 დღეს ომალო. და დავბანაკდით დართლოს ძირში ალაზნის პირას. 2 დღეს კვავლო და დართლო. მერე ჭეშო ფარსმანთა და გირევი (შორიდან რადგან ალაზანზე მანქაით გადასვლა აღარ გვინდოდა). შემდეგ დავბრუნდით ომალოში და გადავედით შენაქო დიკლოში. მარა დიკლოს ციხეს ვერ ვასწრებდით უკვე და წამოვედით უკან. დავბანაკდით ხისოსთან. 3 დღე დილით თევზაობის შემდეგ წავედით ტბაზე (სახელ არ მახსოვს) 4 დღეს დავბრუნდით უკან და გზად თავისუფალი დროის არესებობის გამო ვნახეთ კვეტერა.
ჩემი პირადი აზრით კვავლო-დართლო აუცილებლად სანახავია თუ ვინმე იქ წახვალთ. ასევე მაგარია ჭეშოს კირქვით ნაშენები კოშკები. თუმა თუ დიდი ხნით ხართ მაშინ ბოლოსკენ მოიტოვეთ რომ სხვა სოფლების სანახაობა არ დაიჩრდილოს. *****
მაგრამ რაც ყველაზე შთამბეჭდავი იყო ჩემთვის ესაა თუშეთში მინდინარე მშენებლობების მაშტაბები. არ ვიცი თბილისის გარდა მე საქართველოში სხვა კუთხე არ მინახავს სადაც ასეთი მაშტაბებით მიდიოდეს მშენებლობები (აჭარა და ურეკი არ მაქ ნანახი ). ფაქტიურად ყველა სოფელში სადაც გავიარეთ რაღაცას აშენებდნენ. ამან ყველაფერმა ძალიან კარგ განწყობაზე დაგვაყენა. მანქანების რაოდენობამ რომლებიც ჯერ დართლოში და მერე ხისოსთან, ჩვენ ბანაკთან დადიოდნენ ყველანაირ მოლოდინს გადააჭარბა.
სახელს არ ვწერ იმიტო რო ვერ მივხვდი რა ქვია ტბას და ყველას უბრალოდ ვეკითხებოდოთ ტბაზე როგორ ავიდეთ. გაკვირვებასაც არავინ გამხატავდა.
ამ დღეს გიორგი და გოგა ადრე ადგნენ. 6 საათიც არ იქნებოდა უკვე თევზაობა დაიწყეს. მაგრამ მდინარე ძაან ცივი იყო და ასე 7.30-ზე მომესმა მათი ხმა. ადექიო. მოვრჩით თევზაობას. დროზე ვჭამოთ და ავიდეთ ტბაზეო. გამოვედი კარვიდან და აი ეს თევზები დავინახე.
ხისოს მხარეს უკვე მზე ანათებდა
მდინარეზე მანქანით გადავედით და გავუდექით გზას. ჭალაში გვითხრეს რომ ჯერ ხისოში უნდა ახვიდეთო და იქ კიდევ იკითხეთო გზაო. აქვე გაირკვა რომ ბოთლი მარტო მე მქონდა ასე რომ წყლის პრობლემა შეიძლება ყოფილიყო. აღმართი ძაან ციცაბო იყო. ძაან მალე აი ეს ხედები დაიწყო. ქვევით სოფელი ჭალაა უკან კიდე სოფელი ჩანს მგონი ჩიგლაურთა.
ცოტა მარცხნივ კი ზევით სოფელი შტროლთაა.
ხისოში გზა ვიკითხეთ და ისევ იგივე გვითხრეს. წადით ზევით იქ მწყემსები იქნებაო და ისინი მიგასწავლიანო. მეტი გზა არ გვიკითხია. GPS მაინც იგივე გვანახებდა.
მთლიანი ხედი. ქვევით ხისო, უკან მარჯვნივ შრტოლთა, მარცხნივ ჟველურთა, ამ უკანასკნელის ქვევით კიდევ ერთი სოფელია - ნაციხარი
მალე აღმართი ისეთი ციცაქბო გახდა ძლივს ავდიოდით. თან მზეც საშინლად აცხუნებდა. საბედნიეროდ ალაგ ალაგ ხეები იყო და მათ ჩრდილში ვისვენებდით. საბოლოოს ავედით თხემზე. მთლიანობაში 2 კმ გავლის შემდეგ 450 მეტრი სიმაღლე ავკრიფეთ და ეს ყველაფერი სულ რაღაც საათნახევარში. წინ კიდევ 4-5 კმ გზა და სულ რაღაც 400 მეტრი ავლა გველოდა. თან გზა უკვე ტყეში მიდიოდა
სადღაც აქ შემოგვიერთდა კუმელაურთადან მომავალი ბილიკი.
შემდეგ მოგვესმა ძაღლების ყეფა და ჩვენსკენ რამდენიმე გიგანტური ცუგა გამოექანა. ცოტა არასასიამოვნო იყო თუმცა მწყემსი გვარწმუნებდა რომ ისინი "არ იკბინებიან". გვერდი ავუარეთ ფერმას და ავედით ზევით მდელოზე.
ისევ დაცემული ხეები
მორიგი მდელო
არყის ხეების სილამაზე ვერ შევაფასე. არა და გურული სულ მაგაზე აკეთებდა აქცენტს. საქმე იმაშია რომ ერთ ერთი ცუგრუმელა უკან გამოგვყვა ჩუმად. და როცა არყის ხეების როშას მივუახლოვდით სიგნალი მისცა ზევით კიდევ 3 ძაღლს. მთელი არყის ხეების გავლის განმავლობაში ყველა მხრიდან ყეფა ისმოდა. მხოლოდ აქ მოხვედრის შემდეგ ჩამოგვრჩნენ ცუგები.
უკანა პლანზე ნელ-ნელა მთელი კავკასიონი გამოჩნდა თავისი სიდიადით. თან მთების თავზე უკვე პაწა ღრუბლებიც შეიქმნა
ბოლოს როგორც იქნა ავედით ტბაზე. ტბამდე არ მისული პატარა ღელე იყო და იქ შევავსეთ როგორც იქნა წყლის მარაგები.
ტბამ ცოტა იმედგაცრუება გამოიწვია. ლაგოდეხში თამარის ტბისა და რაჭაში უძირო ტბის შემდეგ რაღაც მაგარს ველოდი მაგრამ ამაოდ. მიზეზი მარტივია. ზემოთხსენებული ადგილებისსგან განსხვავებით ეს ტბა გამდინარე არაა. მას ერთი პაწა ნაკადული უერთდება და მერე მთელი წყალი ეტყობა უბრალოდ ორთქლდება. ამიტომაც არაა ასეთი კამკამა. გარდა ამისა როგორც ჩანს ამ ნაკადულზე ცხვრის ფარამ გადაიარა ზევით და აამღვრიეს.
თქვენი მონა მორჩილი ტბასთან
ზევიდან ტბა გიგანტურ თავკომბალას ან სკაროსს მომაგონებს