დღეს კიდე მოიტანეს დახმარება... ნჯოროგეს ოჯახმა კვლავ გადაკეტა მისასვლელი და ავტომატებით დაიწყო დაფრთხობა შიმშილისგან გაწამებული კარაკას ტომის მკვიდრებისა.
-მამა მშია- შესჩივლა ნგენგეს უმცროსმა ბიჭმა ნოამიმ -მოითმინე შვილო ცოტაც, აი მოიტანეს საჭმელი და დღეს აღარ მოგვიწევს ნაგავში ქექვა. შვილების შემყურე ნგენგეს გულმა ვეღარ გაუძლო მივარდა ნჯოროგეს ბიჭებთან და სასოწარკვეთილი კუთხეში მიმწყვდეული ვირთხის თვალებივით აბრიალებური თვალებით დააშტერდა მასას, ნჯოროგეს უფროს ბიჭს. -მასა, სცოდავ მასა... გაგვატარე, ხომ ხედავ შიმშილით წყდება მთელი ტომი. -გაიწიე ნგენგე! -მასა გამატარე, მე უკან დასახევი გზა აღარ მაქვს. -გაიწიე მეთქი შე ძაღლიშვილო! ნგენგე მიხვდა რომ მასა გზას არ დაუთმობდა დაიხარა ყველაზე დიდი ქვა აირჩია, შემართა და მასას მოპრიალებულ, ოფლისგან მზეზე ალაპლაპებულ თავზე მოადინა ზღართანი. მასას სხეული მიწაზე გაიშხლართა, ყვითელი ქვიშა უმალ სისხლმა შეღება და უდაბნოს მზისგან წყალსმოწყურებულმა ნიადაგმა ბოლო წვეთამდე უმალ შთანთქა წითელი სითხე. -მოკვდით ძაღლიშვილებო!!! მწვალებლებო- იღრიალა ნგენგემ, მის თვალებში უკვე აღარ ჩანდა საღი აზრის ანარეკლი, მის გულში არ იგრძნობოდა არავითარი სინანული, მის ძარღვებში კვლავ აჩქეფდა ლომებზე მონადირე მასაის სისხლი. ნგენგემ ხელი დაავლო მასას დავარდნილ ავტომატს, სასხლეტი შეაყენა და მანქანას ამოეფარა. ამასობაში ნჯოროგეს დანარჩენი ბიჭები აზრზე მოვიდნენ. -მასა მოკლეს. დაიყვირა კანბაკიმ -მასა მოკლეს? მასა მოკლეს! გაიმეორა ნჯოროგემ. დახოცეთ ეს ნაბიჭვრები ყველა ერთიანად გაწყვიტეთ! უკვე გვიანი იყო ნგენგეს ავტომატის ლულა უკვე ნჯოროგეს თავზე ჰქონდა გასწორებული. ჭექაქუხილივით გაისმა აფრიკის ცხელ ჰაერში გასროლა და ნჯოროგე მყის ჩაიკეცა. -ესროლე ამ ძაღლიშვილს, ესროლეთ! -არ შეგრჩება ნგენგე, მოკვდი შე ნაბიჭვარო!..
გაზაფხულის ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო, კარაკას ტომის მკვიდრნი ახალგაზრდა ბიჭის გვამს წმენდნენ სისხლისგან. ბელადი რაღაცას ბუტბუტებდა, ქალები წყლის ჭურჭელში ნაჭერს ასველებდნენ და თითო ნატყვიარს გულდასმით ასუფთავებდნენ. გვამს გარშემო მთელი ტომი შემოხვეოდა და სინანულის თვალებით ჩუმად უმზერდნენ. მხოლოდ ერთი ბავშვი იდგა მოშორებით, გზის მხარეს იყურებოდა, მაგრამ მისი თვალები არაფერს უყურებდა, ტუჩებს შეუმჩნევლად ამოძრავებდა და ჩურჩულებდა -მამა, აღარ მშია მამა... მამა, ეხლა უკვე მწყურია, მამა... მამა, შურისძიება მწყურია, მამა...
( ესეიგი სერიოზულად არავინ არ აღიქვას უსაქმურობისგან შემომეწერა ამ სურათზე)
ბოლოს შემდეგი ზარი
რა კარგი თვალები აქვს
მხოლოდ ჩემი აზრით
