იყო და არა იყო რა (იდეაში რა კი არა და ვინ )... იყო ერთი ჩაქუჩა (გავლექსე ბლინ ), მაგრამ არა უბრალო, არამედ დარეხვილი.
სჯობს თვაიდან დავიწყო მოყოლა, თორემ მკითხველი ისე გაიგებს, როგორც მე მესმის ეს ყველაფერი.... (ანუ ყველაფერში იგულისხმება არაფერი)
მოკლედ სადღაც გადაკარგული ქვეყნის, გადაკარგულ დედაქალაქში დაიბადა ის.... ასეთი "ჯიშის" არსებებს რატომღაც ჩაქუჩებს ეძახდნენ მაშინ (ახლა არც ვიცი რას ეძახიან....).
მოკლედ იყო და არა იყო ერთი ჩაქუჩი.... იმის გამო, რომ ძნ პატარა იყო, მას გულივერას ეძახდნენ (არა და რა შუაშია, პატარა და გულივერი, მგონი არც სახელის დამრქმელმა იცოდა). სახელის გამო ძალიან კომპლექსებოდა... ანუ ბოროტი ბიძიები და დეიდები აკომპლექსებდნენ საცოდავს (თუმცა არასოდეს მეცოდებადა იგი (არავინ არავისი შესაცოდი არაა)), მაგრამ ის უბრალოდ არ იმჩნევდა და რთულს მომენტში, როდესაც ეტირებოდა, ის უბრალოდ იღიმებოდა (არა და მისი ღიმილი ბედნიერი არ იყო (ალბათ კაი მსახიობი იყო)....
მოკლედ ძნ დეპრესიაში, რომ არ ჩავაგდო მკითხველი ახლავე დავიწყებ ხუმრობას... (თორემ აი უკვე მეც ვიგრუზები )
გულივერა ძნ მშიშარა პიროვნება იყო... ყველაფრის ეშინოდა... ამიტომ მარტოობა უყვარდა ყველაზე მეტად....
ფობიების გარდა ისიც აწუხებდა, რომ თინეიჯერი იყო და ჯერ კიდევ ჩაქუჩიშვილი.... მაგრამ არავის უნდოდა მასთან ლაპარაკი, რადგანაც იცოდნენ რომ ვერ იყო თავის მატორზე.... თან კიდე ძნ პატარა იყო და მაშინ დაკუნთული კაცები იყო მოდაში ().... მოკლედ გადაწყვიტა გულივერას სპორტ დარბაზში სიარული...
ერთი დღე, დაკერა სერიოზული სიფათი და წავიდა დარბაზში...
- მე ვარჯიში მინდა ! - ვაიმე ვიღაცა მებაზრება თუ გლუკები დამეწყო ??? - აქეთ ვარ (გაწითლებული სმაილი) - ვაიმე შვილო... რა პატარა კი არა და საყვარელი ხარ () - (ეწყინას სმაილი, მაგრამ არ შეიმჩნიას სმაილი) - რა მინდაო ??? - ვარჯიში... - პატარა ხარ ჯერ.... წადი ითამაშე და რო გაიზრდები მოდი... - ეხხხ... სულ გამო.....დით ყველა !!!
წავიდა.....
პატარა გულივერა იმედს არ კარგვდა, ( არა და მისი ცხოვრების დევიზი იყო "იმედი არის ! შანსი - არანაირი !... ) რომ ოდესმე გაიზრდება... (ხოო, ზეეეგ )
2 კვირაში დაბადების დღე ქონდა... განტელები აჩუქა დედამ და მამამ (დედა მაგარი ქალი ყავდა ძნ, მაგარი ტანი, მაღალი... მოკლედ კამფეტკა, მამაც ზდაროვი ტიპი იყო (ნეტა ვის დაემგვანა გულივერა ??? რაღაცას გვიმალავენ :წარბ აწეული სმაილი ()))
მოკლედ მეორე დღეს გაიღვიძა მაგარ პახმელიაზე და დაიწყო ვარჯიში.... აწია თუ არა განტელები მიხვდა, რომ მამამისი მაგარი დაბოლილი იყო რო ყიდულობდა მაგ საჩუქარს, რადგანაც ძნ მძიმე იყო.... უცებ გაახსენდა გუშინდელზე დალეული სადღეგრძელო (ზა ვას, ზა ნას, ზა უნიტაზ) და მიხვდა, რომ ახლა უნიტაზზე საყვარელი მეგობარი არ ყავს.... გავარდა მასთან....
- ეხხხ, პახმელია !.... - რა იყო შვილო ბევრი მოგივიდა გუშინ ??? - არა პახმელია ჩემს ახალ ქალს ვეძახი (გაუტყდა ეთქვა რომ ცუდად იყო და უნიტაზს ეფერებოდა მთელი დილა ) - რატო პახმელია ??? ისეთი უშნოა ??? - მამი... გააჟ... რა !!!
- შვილო რა გჭირს ??? (დედის ხმა გაისმა) - არაფერი დე.... რაღაცა ვერ ვარ.... - პახმელიაა ეს.... გაგივლის... (გაიღიმა) - (გულივერამაც გაიღიმა კი არა და დაეჭყანა) - სუპი გინდა ??? - დილის 9 საათია დე.... რა დროს სუპია ??? - უი.... საათი გაჩერებულა ე/ი გუშინ შუადღეზე...
მოკლედ გავიდა დრო და გულევარა გაიზარდა (ოღონდ სიმაღლეში არა )
ჩაქუჩიშვილი იყო ისევ... ეშინდა ლურსმნების მაგრად... მამამ ერთი/ორჯერ ლურსმნებში () კი წაიყვანა, მაგრამ ამაოდ....
გულივერა ღრმა დეპრესიაში ჩავარდა, რაღაცა ანტი დეორესანტებს სვავდა და ფსიქოლოგთან დადიოდა.. მაგრამ ერთ/ერთ სეანსზე მან ასე უთხრა :
- გულივერ... მე შენ აღარ გჭირდები... - (გულივერას სახეზე იმედით სავსე ღიმილი გამოჩნდა...) - .... შენ ფსიქიატრი გჭირდება !... - უპსსს.....
პაუზა.....
პაუზა....
პაუზა....
ანუ გულივერამ შეწყვიტა ლაპარაკი... დედა, მამა, ის დებილი ექიმი.. არავის აღარ ელაპარაკებოდა....
ერთ მშვენიერ (მზიან) დღეს, სერნობდა ასე ჩუმად და თავისთვის ვაკეში (მაშინ ყველა გაჩითული ბიჭი მანდ დადიოდა) და როგორც ყველაზე იღბლიანი წაიქცა შუა ჭავჭავაძეზე (ჭავჭავაძე - ქუჩა ვაკეში).... წამოდგა, ჯინსი გაეხა თურმე და მაგარი პანკის ვიდი ქონდა (არა და მაშინ პანკებს მაგრად ცემდნენ და ახლა მეც მცემენო შეეშინდა)... გაიხედ /გამოიხედა და დაინახა მაგარი ქალი....
- იტკინე რამე ??? - არა (ალაპარაკდა ეცებ) - აქვე ვცხოვრობ... დაგიპაჩინკებ შარვალს... - (გაიღიმა) (ვაიმე და სოფლურ დიალექტზე ლაპარაკობს, აშკარად ქირითაა.... არა და მეგონა რომ ვაკელი ნაშა დავკერე ) - წამო, წამო.... მე პენელოპა ვარ... - სოფლელი ხარ ?? - არა რა სოფლელი... (ეწყინა) მე ესპანელი ვარ... - მე გულივერა ვარ.. (მუაჰაჰაჰას (ბოროტი სიცილი))
იმ დღეს გულივერამ დაკარგა ჩაქუჩიშვილობა და პენელოპასაც მოუგრიხა ფეხები....
:4აქუ4:
)... იყო ერთი ჩაქუჩა (გავლექსე ბლინ 
)
)
კაია ისე კაი მარა ზენიტებში მე უკვე გიღალატე, Я Уже Никонидзе (ნიკონიძე) 
