...მძიმედ დაწერილი სიტყვების მთელი კასკადი და მძიმე სუნთქვა, რა რთულია როცა ხვდები რომ ღამის 4:42 წუთზე არც გეძინა და არც სუნთქვა აღარ გინდა..
-რატომ არ მძინავს?! -ალბათ იმიტომ რომ რაც მაქვს დრო მინდა ღირებულად გავატარო.. -და ძილი?! -ხანდახან მძინავს, მაშინ როცა ფიქრის თავი აღარ მაქ და ირგვლივ ყველაფერი ფიშ აი ლინზასავით იწელება.. -ნანობ? -კი -გინდა დაბრუნდე უკან?! -აზრი?! ნუთუ არის ჩემი ადგილი იქ?! ვინ მელის რო?! -ცოცხალი ხარ? -არ ვიცი ( სულ დავიკარგე, ამ ნაცრისფერმა ორომტრიალმა, დენთის სუნმა და დილით მორთმეულმა ყვავილებმა სულ ამრია, აღარაფერი აღარ ვიცი, ვინ ვარ ? რა ვარ .. აზრი რისთვის ვარ ?! -რთულად ყოფილა შენი საქმე, მე კიდევ მეგონა მალე მოგიშორებდი.. -მომიშორებდი?! -აბა შენ გგონია აქ გასართობად მოვედი, იქ ზემოთ ძალიან უყვარხარ და გული შესტკივათ შენზე.. -უნდა მომკლა?! -ვხედავ სულ აირიე..ეხლა დამშვიდდები -ეს რა ნემსია?! არ შემეხო.. -არაუშავს ცოტა დაისვენებ..ბუნებას ნახავ.. ცოტა სიზმრებს, მე აქ ვიქნები რომ მშვიდად იყო.. -ლურჯი, მოწითალო, ჟოლოს ფერი.. მალინის, ცისფერი.. რა კალიდასკოპი ესხა იმ ამპულაში??? -იუმორის გრძნობა არ დაგიკარგავს.. -ეს ჩემი ფერებია.. -დაიძინე ამჯერად მე ვიქნები შენი ანგელ-ა.. -... (მხოლოდ აცრემლებული თვალებით ახედა მწოლიარემ ზემოთ ლოგინის თავზე, კაპილართან მდგომს..) ..